دانش، نگرش و مهارت کشاورزان چغندرکار استان خراسان رضوی در زمینه شیوه های مدیریت پایدار خاک زراعی

پژوهش حاضر با هدف سنجش دانش، نگرش و مهارت کشاورزان چغندرکار در زمینه شیوه های مدیریت پایدار خاک زراعی و شناسایی مهم‏ترین عوامل متمایزکننده بر رفتار آنان انجام شده است. این تحقیق از نوع توصیفی و علّی- مقایسه ای می­باشد که با استفاده از روش پیمایش انجام گرفته است. جامعه آماری مورد نظر پژوهش شامل کلیه کشاورزان چغندرکار در استان خراسان رضوی می باشند (33000n=) که از این میان، تعداد 380 چغندرکار از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در نهایت، 5/98% پرسش‏نامه ها برای تجزیه و تحلیل مناسب تشخیص داده شدند (375=n). روایی ظاهری و محتوایی پرسش‏نامه با کسب نظرات متخصصان و اساتید زراعت، خاک شناسی و ترویج کشاورزی و کارشناسان چغندرقند سازمان های جهاد کشاورزی و نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی پس از چند مرحله اصلاح و بازنگری به دست آمد. پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق 30 پرسش‏نامه مورد تأیید قرار گرفت و ضرایب اطمینان آلفای کرونباخ (α) برای بخش حیطه های رفتاری با استفاده از نرم افزار spss بین 71/0 تا 87/0 محاسبه شد. نتایج حاصل از نمودار ون در ارتباط با حیطه‏های سه گانه رفتار افراد مورد مطالعه نشان داد که صرفاً حدود 2/11% (42 نفر) از کل افراد مورد مطالعه در طبقه رفتاری «کشاورزان صلاحیت دار» قرار گرفتند. نتایج تحلیل تفکیکی مرحله ای به شیوه لامبدای ویلکز نیز نشان داد متغیرهای میزان تحصیلات، منابع اطلاعاتی، سطح به‏کارگیری تکنولوژی های خاک زراعی، کیفیت خاک زراعی، تماس های ترویجی، سطح اراضی فاریاب، سن کشاورز و منزلت اجتماعی به عنوان مهم‏ترین عوامل متمایز کننده طبقات رفتاری کشاورزان در مجموع توانسته اند 9/66%  از کل پاسخگویان را بر مبنای توابع تشخیصی به درستی طبقه بندی کنند.